“Kogelstoten geeft me een gevoel van vrijheid”

Toen Jessica Schilder als klein meisje voor het eerst met een vriendinnetje meeging naar de atletiek, was ze meteen verkocht. Ze bleek talent te hebben voor de werpnummers en werd nationaal kampioen in het Olympisch Stadion in Amsterdam. “Toen wist ik: dit wil ik de rest van mijn leven doen”, stelt de nu 23-jarige atlete. Wat volgde waren nog meer nationale titels, waarna de Volendamse ook internationale wedstrijden ging doen. “Ineens ben je derde van de wereld, dat is gewoon bizar. Ik had als klein meisje altijd de Olympische Spelen in mijn hoofd. Ik dacht als ik überhaupt mee mag doen, is dat al heel goed. Hier had ik echt nooit van durven dromen.”

Krachtexplosies en een hoop vloekwoorden
Het zo ver mogelijk wegsmijten van een kogel gaf Jessica, ook als kind al, een gevoel van vrijheid en een uitlaatklep. Ze genoot ervan om de grenzen op te zoeken en ze te verleggen door elke keer weer een stukje verder te stoten. “De kogel wordt ook zwaarder als je ouder wordt en ik dacht ‘dan moet ik ook sterker worden’, dat was heel leuk. Als je de kogel goed raakt, voel je hem ook echt uit je hand vliegen. Dan heb je het idee dat die ver kan gaan. Dat gevoel van die krachtexplosie en dat je denkt ‘hij gaat, hij gaat’, is wel iets heel moois.”

Als je naar Jessica kijkt, terwijl ze haar kogel wegstoot, zul je zien dat ze helemaal gefocust is, alsof ze zich helemaal afgesloten heeft voor de buitenwereld en er op dat moment niemand anders bestaat dan zij en haar kogel. Wat er door haar heen gaat op het moment dat die kogel uit haar hand vliegt? “Heel veel vloekwoorden”, legt de atlete lachend uit. “Meestal sta ik in de ring en denk ik ‘waarom doe ik dit?’, ‘waarom sta ik hier?’ en ‘er zijn zoveel mensen die beter zijn dan ik’. Dus er gaan aardig wat vloekwoorden door mijn hoofd. Maar daarna zit ik in die modus en is het gewoon rammen met die hap en mijn ding doen.”

Strijden tegen idolen
Hoewel ze zich nu derde van de wereld mag noemen, bleef het lange tijd bijzonder voor Jessica dat ze mocht strijden tegen andere kogelstoters die ze als idool zag. Tijdens het EK Indoor in Torún (Polen, 2021) gaf Charles van Commenee de 23-jarige goed advies: “Kijk gewoon even rond van dat is die en dat is die en daarna moet je je focussen op je eigen wedstrijd. Niet meer denken wauw ik stoot tegen idolen, maar denken ik heb me gekwalificeerd, ik mag hier staan en ik ga ervoor.”

Inmiddels kan ze aardig loslaten dat ze het opneemt tegen haar idolen, maar als ze met een van hen staat te praten, blijft het toch bijzonder. “Je neemt continu technieken van elkaar over en vervolgens sta je met ze op het podium, knuffel je ze en heb je een heel persoonlijk gesprek. Het is alsof je fan bent van een bepaalde artiest en je ineens met ze mag praten en je techniek mag bespreken. Dat is soms heel moeilijk te bevatten”, legt Jessica uit.

Genieten
Aan het begin van haar carrière als kogelstootster was ze naar eigen zeggen nog heel stil en in elkaar gekropen, maar tegenwoordig is daar een stuk minder van te merken. Het opdoen van ervaring, het ouder worden en het creëren van een andere mindset hebben hier allemaal aan bijgedragen. “Ik durfde toen geen hallo of wat dan ook te zeggen. Nu nog steeds niet helemaal, maar de trainers, coaches en atleten om me heen zeggen dat ik nu veel gezelliger ben, meer praat en meer lach. Ik plaats van kogelstoten zien als iets wat moet, ben ik er echt van gaan genieten.”

Schilder bij FBK Games
Wil je Jessica live in actie zien en meegenieten van de rondvliegende kogels? Koop dan hier je tickets voor 6 juni!